**Nitau Beba Msalaba Wangu** mwandishi:directorkessy whatsapp;0619429851 Majira ya jioni ya mvua za vuli, Dar es Salaam ilifunikwa na wingu jeusi lenye huzuni. Magari yalikuwa yakipita kwa kasi huku barabara za jiji zikifurika kwa maji. Jackobo, kijana mwenye umri wa miaka 28, alikuwa ameketi kando ya mtaa wa Msimbazi, akiangalia maisha yanavyosonga mbele bila kujali huzuni aliyokuwa nayo moyoni. Jackobo alikuwa amezaliwa Kariakoo, sehemu yenye msongamano wa watu na pilikapilika zisizoisha. Maisha yake yalikuwa na changamoto tangu utotoni. Mama yake alifariki alipokuwa na miaka minne tu, na baba yake aliolewa tena na mwanamke aliyekuwa na moyo wa chuma. Kila siku ilikuwa vita kwa Jackobo, akihangaika kutafuta nafasi ya kupumua katika nyumba ambayo ilijaa vurugu na unyanyasaji. Alipopata nafasi ya kujitegemea, Jackobo alijitahidi kujiunga na chuo cha ufundi Kurasini, akitumaini kwamba maisha yangekuwa bora. Hata hivyo, maisha hayakumpa nafasi ya kupumzika. Baada ya kumaliza masomo yake, hakupata kazi kwa muda mrefu. Alijikuta akifanya kazi za vibarua Kariakoo, akihangaika kulipa kodi ya chumba chake kidogo huko Buguruni. Mwaka uliopita, Jackobo alipata mpenzi, Halima, binti mrembo kutoka Temeke. Walipendana kwa dhati, lakini maisha ya Jackobo yalikuwa magumu kiasi kwamba hakuweza kumuhudumia vizuri Halima. Halima, baada ya miezi kadhaa ya kushindana na hali hiyo, aliachana naye na kwenda kuolewa na mfanyabiashara tajiri. Siku ya leo, Jackobo alikuwa akitafakari maisha yake, akikumbuka ahadi zote alizowahi kutoa na ndoto zote alizowahi kuwa nazo. Alijua wazi kuwa hakuwa na mtu wa kumtegemea. Wakati mvua ikiendelea kunyesha, aliona picha ya mama yake ikirandaranda akilini mwake. Alikumbuka jinsi alivyokuwa akimkumbatia alipokuwa mtoto na kumwambia, “Mwanangu, bila kujali hali, lazima uendelee kupambana.” Akiwa ameketi chini ya kivuli cha jengo lililojaa biashara, Jackobo alitoa daftari lake la zamani kutoka mfukoni. Aliandika maneno yafuatayo: *"Nitabeba msalaba wangu. Hii ni safari yangu, si ya mwingine. Maisha yana maumivu, lakini sitakata tamaa. Pengine siku moja, nitapata mwanga kwenye giza hili."* Jackobo aliinuka na kutembea polepole kuelekea nyumbani kwake. Maji yalikuwa yakimwagika kutoka kwenye paa za majengo, na giza lilikuwa likitanda. Alijua kwamba maisha yalimpa sababu nyingi za kuacha, lakini moyo wake ulimwambia asikate tamaa. Dar es Salaam ilikuwa ngumu, lakini kwa Jackobo, matumaini yalikuwa taa isiyozimika. Hii ni simulizi ya Jackobo, kijana aliyekataa kufa moyo licha ya maumivu ya maisha. Hata kwenye giza nene la jiji, aliendelea kuamini kwamba nuru ipo mbele yake.