SIMULIZI :DHAMBI YA DAMU MWANDISHI:0619429851 huruhusiwi kuiga wala kuigizia filamu bila idhini ya mwandishi Mvua ilikuwa ikinyesha kwa kasi, radi zikikatiza angani kwa makelele ya kutisha. Kijiji cha Mwasonga kilikuwa kimya, isipokuwa sauti za mbwa wakibweka kwa hofu. Kilikuwa kijiji kilichotawaliwa na hofu isiyoelezeka—hofu ya mwanamke mmoja aliyejulikana kama Mama Kija. Mama Kija alikuwa mganga maarufu, lakini wengi walimuogopa kwa sababu ya mazoea yake ya giza. Walihusudu utajiri wake wa ghafla, lakini pia walihusisha mafanikio yake na damu za watu waliopotea. Kila mwaka, mtu mmoja katika kijiji alitoweka, na hakuna aliyewahi kupatikana tena akiwa hai. Janja alikuwa binti wa pekee wa Bwana Rashid, mfanyabiashara aliyekuwa na matumaini makubwa kwa binti yake. Alikuwa na akili nyingi na ndoto za kuwa daktari. Lakini siku moja, alipokuwa akirudi nyumbani kutoka shuleni, alitoweka ghafla. Kijiji kizima kilitaharuki. Watu walikusanyika, wakijadili kwa sauti za chini huku wakitazamana kwa hofu. Walijua kuwa kama kawaida, hakuna aliyerudi kutoka kwenye mikono ya yule pepo wa kijiji—Mama Kija. Bwana Rashid hakuweza kukubali kupoteza mtoto wake bila kupigana. Alijua wazi kuwa polisi hawakuwa na msaada, kwani kila mwaka walikuja kufanya uchunguzi na kuondoka mikono mitupu. Alifanya uamuzi wa kwenda mwenyewe kwenye nyumba ya Mama Kija, usiku wa manane. Nyumba ya Mama Kija ilikuwa pembezoni mwa kijiji, ikiwa imezungukwa na miti mirefu iliyochakaa. Taa nyekundu ziliangaza kutoka madirishani mwake, zikitoa mwanga wa kutisha. Rashid alipofika, alijificha nyuma ya kichaka na kuanza kusikiliza. Ndani ya nyumba, alisikia sauti za manung’uniko, sauti ya mtu aliyekuwa akilia kwa maumivu makali. Aliweza kutambua wazi sauti ya Janja! Hakuweza kuvumilia tena, alikimbilia mlangoni na kuugonga kwa nguvu. Mama Kija alitoka nje taratibu, macho yake mekundu kama makaa ya moto. “Unatafuta nini, Rashid?” aliuliza kwa sauti ya kutisha. “Binti yangu! Nimerudi kwa binti yangu! Umenifanya nini?” Rashid alipiga kelele. Mama Kija alicheka kwa dharau, “Unajua, kuna gharama ya utajiri. Unadhani utajiri wangu unakujaje? Kila mwaka ninahitaji roho moja ili kulisha nguvu zilizonipa nilicho nacho.” Rashid alijawa na hasira. Bila kufikiria mara mbili, alirukia Mama Kija, wakaanza kupambana. Alijua kuwa alikuwa akipigana si na binadamu wa kawaida, bali kiumbe wa giza. Kilichotokea baada ya hapo hakikuwahi kusahaulika katika historia ya kijiji cha Mwasonga. Rashid alifanikiwa kumchoma Mama Kija kwa kisu cha fedha alichokuwa amekificha. Mara moja, alitoa kilio cha kuogofya, mwili wake ukianza kuungua kwa moto wa ajabu. “Damu ya mwisho itakapomwagika, roho zote zitakuwa huru…” alisema kwa sauti ya kukatika, kisha akaanguka chini. Wakati huo huo, mlango wa chumba cha giza ulifunguka, na Janja alitoka akiwa dhaifu, lakini hai! Machozi ya furaha yalitiririka mashavuni mwa Rashid alipomshika binti yake kwa nguvu. Siku iliyofuata, kijiji kilikusanyika kushuhudia mwili wa Mama Kija ukigeuka kuwa majivu. Tangu siku hiyo, hakukuwa na tena kutoweka kwa watu, na maisha yalirudi kuwa ya kawaida. Lakini Rashid hakuwahi kusahau alichokiona usiku ule. Alijua kwamba dhambi ya damu haifi. Rashid aliishi kwa maumivu ya nafsi, akijua kuwa alichofanya kilikuwa kumaliza tatizo la kijiji kwa muda mfupi, lakini hatma ya dhambi hiyo ilikuwa bado inamsumbua. Aliona kijiji kilirudi katika hali ya amani, lakini alijua kuwa jambo alilofanya lilikuwa halina mwisho. Janja alikua kwa haraka, lakini licha ya kuwa na afya nzuri, aliishi kwa huzuni na wasiwasi. Alihisi kuwa hakuwa tena yule msichana aliyejaa ndoto za kuwa daktari. Alihisi kuwa aliingilia kitu ambacho kilikuwa kimefichwa kwa muda mrefu, na alikuwa sehemu ya siri kubwa, giza ambalo alitakiwa kulikabili. Siku moja, Rashid alipokuwa akirudi nyumbani kutoka shambani, aliona kivuli kirefu kikienda nyuma yake. Alijua kuwa sio mtu wa kawaida, alijua kuwa alikuwa anafuatwa na kitu kisichokuwa cha kawaida. Alikimbia kwa haraka, lakini kivuli kilimfuata kwa umbali mdogo, kana kwamba kiliendelea kumtazama. Alikimbia kwa kasi zaidi na alifika nyumbani, akigonga mlango kwa nguvu, akiwa na hofu ya kile alichokuwa akihisi nyuma yake. Aliingia ndani, akitoa pumzi nzito. Lakini hali haikukoma—macho yake yaliendelea kuwa na wasiwasi na alijua kuwa kilicho nyuma yake hakikuwa kitu cha kawaida. Usiku huo, aliguswa na sauti ya mama yake aliyekufa miaka mingi iliyopita. “Rashid…” sauti ilisema kwa upole, sauti ya mama yake akimuita kwa jina lake, “Je, unadhani utafanya nini kwa mtindo huu?” Alijua kilichotokea. Aliweka masikio yake, lakini aliona tu kivuli cha Mama Kija kikiinuka mbele yake, kwa sura iliyojaa dhihaka. "Hawezi kutoroka tena," alijua kwa hisia ya mwisho, "Hii ni dhamira ya giza." Wakati huo, alijua kuwa ile dhambi aliyofanya, ile damu aliyomwaga, ilikuwa na madhara zaidi ya kile alichokidhani. Akijua kuwa giza linalotawala kijiji cha Mwasonga lisingeisha kwa haraka, alijua sasa alikuwa na jukumu la kukabiliana na maafa aliyoyaanzisha. Lakini aliendelea kuona kivuli cha Mama Kija, sauti ya giza likimwita kwa njia ambayo aliogopa kuelewa. Hadithi ya kijiji ilikuwa bado inaendelea, na hakukuwa na njia ya kukimbia tena. JE UNAITAJI MWENDELEZO WEKA COMMENTS YAKO APO